Filmy Sonika Percussion

Stambulski wytwórca bębnów Sonika Percussion ma na swoim facebookowym profilu kilka ciekawych nagrań:

http://www.facebook.com/media/set/?set=vb.100002332693316&type=2

 

W programie:

– Ismail Pesluk

– Hakan Kaya

– Lekcje rytmów z wykorzystaniem techniki Split Finger (Malfuf, Körfez)

 

Split finger

Piękne zdjęcie. 🙂

Split finger to technika, której w szkole Misirli Ahmeta (The Galata Rhythm House) człowiek zaczyna się uczyć dopiero po kilku latach. Jest jednak sporo osób odkrywających ją na własną rękę z lepszym lub gorszym efektem. Na youtubie jest sporo przykładów jej złego opanowania.

Na czym polega? Chodzi o wprawienie dłoni w ruch umożliwiający naprzemienne uderzenia palcem wskazującym i serdecznym. Krótko mówiąc: ruch obrotowy w nadgarstku. Dłoń jest odchylona lekko od osi przedramienia w kierunku wewnętrznym, przez co porusza się na boki i sprawia, że rozluźnione palce uderzają naprzemiennie w membranę. Oczywiście opis jest niepełny, bo poruszanie dłonią w ten sposób wymaga wymaga też odpowiedniego użycia przedramienia by utrzymać równowagę – co oznacza, że nie jest to tylko ruch obrotowy. Uniwersalna prawda o technikach gry na bębnach mówi: im wyżej ruch się rozpoczyna, tym lepiej. Powinien spływać po ręce, jak strzał z bicza, kumulując energię kolejno napinanych mięśni. Dłoń powinna być rozluźniona, poza napięciem palca przy samym uderzeniu. Wiele osób próbuje naśladować tę technikę używając tylko samych palców, czego efektem jest bardzo słabe uderzenie, kiepska szybkość, szybkie zmęczenie i ból.

To trudny ruch i wymaga wiele uwagi i ćwiczeń, żeby samemu go opanować, szczególnie lewą ręką.

Szybkość, którą daje split finger często wykorzystuje się przy graniu ornamentów słabszą ręką, kiedy główna gra podstawę rytmu.

Jest też kilka kombinacji rolli, które wykonuje się przy pomocy tej techniki. Na przykład:

• wskazujący prawej ręki, wskazujący lewej ręki, serdeczny prawej ręki, serdeczny lewej ręki

•  serdeczny prawej ręki, wskazujący lewej ręki, wskazujący prawej ręki, serdeczny lewej ręki

•  serdeczny prawej ręki, wskazujący prawej ręki,  wskazujący lewej ręki, serdeczny lewej ręki

Trochę wspólnego ze split fingerem ma indyjski sposób gry na bębnach, w którym dzieli się dłoń na dwie sekcje: jedna to palec wskazujący, a druga to połączone palce środkowy, serdeczny i mały. Tak się gra na południowoindyjskiej kanjirze:

A tak na północnoindyjskiej tabli (ten rodzaj kompozycji nazywany jest „rela” od rail, czyli kolej – w znaczeniu pociąg… Słyszysz? 🙂

Levent Yildirim

Levent Yildirim – młodszy brat i uczeń Misirli Ahmeta, rozpoczął grę na darbuce w wieku 16 lat. Spędził sporo czasu na podróżach po Bliskim Wschodzie, Europie i Ameryce Środkowej. Nie tylko korzysta ze split fingera, ale też rozwija nowe sposoby gry, eksperymentując m.in. z technikami indyjskiej tabli. Świetnie improwizuje. Czytałem kiedyś fragment wywiadu, w którym mówił o zmienności świata i o tym, że chce, by jego muzyka była taka sama – tylko tu i teraz.

Warto zapoznać się z jego nagraniami na youtubie, bo praktycznie każde z nich to zupełnie inna rytmiczna bajka. Poniżej nagranie jednego Leventa w wielu osobach. 🙂

Nowa tradycja Turcji

Nie tak dawno temu, gdy świat był już stary i nieco zmęczony, w pewnym wielkim, bardzo starym mieście pośród suchych stepów Turcji przyszedł na świat chłopiec. Jego rodzina nigdy nie zajmowała się muzyką, ale przeznaczenie miało wobec niego inne plany. Mimo zainteresowania, jakie budziły w nim dźwięki tureckich bębnów, naukę podjął dopiero w wieku 17 lat. Już po kilku latach odkrył zupełnie nową technikę, która niedługo miała wpłynąć na muzyków grających na darbuce na całym świecie.

Okazało się jednak, że tureckie środowisko, skupione na tradycji, nie jest gotowe na wprowadzanie nowych elementów. By móc rozwijać swoją technikę, młody bębniarz wyruszył ze swoim bratem w podróż do źródeł bębnów kielichowych – do Egiptu.

 

I rzeczywiście w kraju faraonów szybko zyskał sławę i uznanie. Zaczął zmieniać wizerunek darbuki. W 1991 roku nagrał pierwszą płytę, w którym grała główną rolę, jako instrument solowy – wtedy nikomu się to jeszcze nie śniło. Rozwijał się dalej, czerpiąc inspirację z jazzu, muzyki indyjskiej i flamenco. Jego głównym instrumentem stała się tradycyjna, ceramiczna dohola ze skórzanym naciągiem. Współpracował z mnóstwem świetnych muzyków, nagrywając też solowe utwory. Otworzył szkołę w Stambule, uczącą bębniarzy z całego świata. Tak jest po dziś dzień.

Misirli Ahmet, czyli Ahmet z Egiptu, jak nazywają go Turcy – a tak naprawdę Ahmet Yildirim. Ta technika to split finger.

A młodszy brat? Zasługuje na osobną opowieść.